مرا یاد تو را خاطر فراموش/یک دختر سوادکوهی

مرا یاد، تو را خاطر فراموش/ یک دختر سوادکوهی

اسکاتوش

وقتی که این کشتی ندارد نا خدایی -- بی بادبان با بادبان فرقی ندارد

سلام آقای خاتمی

امیدوارم حالتان خوب باشد و مثل همیشه لبخندی دلنشین بر لب داشته باشید که نگرانی ها را تسکین می بخشید.اگر حال مرا می پرسید باید بگویم حالم خوب است و غصه ای ندارم و همین که زنده ام خدا را شاکرم و مانند شما به همگان لبخندی تحویل می دهم تا بدانند خوشحالم.

مدت بسیاری در نظر داشتم برایتان نامه ای بنویسم و حالتان را بپرسم و فقط حالتان را بپرسم.

مرا یادتان می آید؟من همان دحتری هستم که ۱۷،۱۸ سال پیش در کشوری به دنیا آمدم که روزگاری شما رئیس جمهور آن بودید.کشوری که مردانی با غیرت دارد که با آنها قرص غفلت می دهند.زنان شجاعی دارد که به آنها تلقین کرده اند که ضعیف و ناتوان هستند،اولویت ندارند و باید فقط بازار ها را بگردند، لوازم آرایش بخرند و Farsi1 نگاه کنند.

مرا یادتان می آید؟من همان دختر بچه ای هستم که وقتی ۵،۶ سال داشتم، وقتی پدرم در ستاد شما برای موفقیتتان تلاش می کرد، یادش رفت که مرا از مهد کودک به خانه بیاورد و من چند ساعتی اضافه تر ، تنهای تنها در مهد به بازی های کودکانه ی خود فکر می کردم که به شما فکر نمی کردم.فقط مادر و پدرم می گفتند که آقای خاتمی مرد خوبی است و ما را دوست دارد و من هم به خاطر اینکه ما را دوست داشتید،شما را دوست داشتم و فقط دوست داشتم.

مرا یادتان می آید؟من همان دختری هستم که روز رای گیری ، همان روزی که شما رئیس جمهور منتخب ایران شدید، من چارقد مادر خود را گرفتم و با هم به مسجد محله مان رفتیم و در یک صف ایستادیم تا به شما رای دهیم و فقط به شما رای دهیم.آقای روحانی ای که بالای صندوق ایستاده بود، عمامه ی سفید داشت و مثل شما عمامه ی مشکی نداشت و من فکر میکردم که ما به جای اینکه به شما که عمامه ی مشکی دارید رای دهیم، می خواهیم به آن آقا که عمامه ی سفید داشت رای دهیم و بسیار گریه کردم.چون فکر می کردم فقط شما ما را دوست دارید و بقیه دوست ندارند.من نمی دانستم که وقتی می خواهیم به شما رای دهیم ، شما بالای صندوق رای مسجد محله مان نمی ایستید.

مرا یادتان می آید؟من همان دختری هستم که عکس شما را در آلبوم عکس های خودم می چسباندم.

مرا یادتان می آید؟من همان دختری هستم که آزاد و بی دغدغه در ایران زندگی می کردم و به خیال خودم فکر می کردم همیشه همین گونه باقی می ماند که نماند.

مرا یادتان می آید؟من همان دختری هستم که وقتی روزی به شهر ما آمدید، من در مدرسه بودم و نتوانستم شما را ببینم.چون آن موقع مثل الآن نبود که وقتی رئیس جمهور وارد شهری می شود اولین مشتری ها دانش آموزانی باشند که برای نمره ی انضباط و ۵ نمره ی کار عملی سر و دست می شکنند.من در مدرسه بودم و شما آمدید و رفتید به قائمشهر و من بعد از مدرسه به همراه پدر خود به قائمشهر آمدم که شما را ببینم و فقط ببینم.

مرا یادتان می آید؟من همان دختری هستم که در فاینال های زبانم وقتی از من می پرسیدند:

Who is the President of Iran?

جواب می دادم:

Mr. Khatami is the President of Iran و نمره ی خود را می گرفتم.

مرا یادتان می آید؟الآن من همان دختری هستم که هزاران هزار آرزو در دل داشت که دیگر ندارد.همان دختری هستم که دلم برای کشورم می سوزد اما نمی توانم کاری بکنم.همان دختری هستم که امیدش به نا امیدی تبدیل شده.

من شما را به یاد دارم.شما همان روحانی آرامی هستید که ما را دوست داشتید.به همه امید و آرزو می دادید.دختران و پسرانی که در زمان ریاست جمهوری شما می فهمیدند می گویند که شما به آنها امید و آرزو می دادید.

دنبال دکان امید فروشی گشتم.از هر دست فروشی سراغ آرزو هایم را گرفتم ولی چیزی پیدا نکردم.هرچه فکر کردم نتوانستم کسی را پیدا کنم که به امثال ماها کمک کند.

آقای خاتمی، امید های مرده ام را بر می گردانید؟

این نامه را تا میزنم و در پاکت می گذارم و پشت آن می نویسم "برای کسی که ما را دوست داشت" و می دهمش به شما و فقط به شما.

شما این نامه را از من می گیرید.

مرا یاد تو را خاطر فراموش...

http://www.eskatoosh.blogfa.com/post-73.aspx