خانواده‌ام فکر می‌کردند شهید شده‌ام

پور کاظمی: قهرمانی های امروز را مدیون دفاع مقدس هستیم/ خانواده‌ام فکر می‌کردند شهید شده‌ام دکتر لطفعلی پورکاظمی به خبرنگار ورزشی برنا گفت: دانشجوی پزشکی بودم. از طرف دانشگاه برای استقرار در آمبولانس و تیم های پزشکی پنج نفر را درخواست کردند که بنده به همراه چهار نفر از هم دانشگاهی‌هایم که اتفاقا یکی از آنها در حال حاضر از مدیران وزارت بهداشت است، از طریق هلال احمر استان تهران عازم مناطق عملیاتی در سنندج شدیم. وی افزود: از آنجا خیلی زود به تیپ 75 ظفر وابسته به سپاه پاسداران پیوستیم و از آنجا هم به مناطق عملیاتی دیزلی کردستان اعزام شدیم. یادم نمی رود که قرار بود از دره ای به نام "قاسم ل"و عبور کنیم. تصور می کردیم این دره هماننده جاده هراز یا کندوان در چند پیچ خطرناک خلاصه می شود، اما از اشاره های راننده آمبولانس و توضیحات وی متوجه شدیم راه پر پیچ و خمی را پیش رو داریم. رییس فدراسیون پزشکی ورزشی خاطرنشان کرد: شب اول که به دیزلی رسیدیم، در اطراف درمانگاه آنجا قدم می‌زدیم که از یکی از دوستان پرسیدم چقدر با عراق فاصله داریم؟ وقتی او با علامت دست فاصله چند صد متری را با مرز عراق به من نشان دادریال اصلا باورم نمی شد به این زودی و در فاصله کمتر از 48 ساعت به خط مقدم رسیده باشیم! در واقع اصلا انتظار نداشتم به این سرعت خط مقدم را ببینم. وقتی شب اول درمانگاه ما موشک باران شد، دوستانی از جهاد سازندگی رامسر مسوول بازسازی جاده دیزلی شدند. آن وقت بود که دیگر احساس غربت نکردم؛ چون اصالتا رامسری هستم و بسیاری از دوستانم را در آنجا دیدم! پورکاظمی در ادامه تصریح کرد: پس از مدتی که قطع نامه را پذیرفتیم و آتش بس اعلام شد به سمت مریوان و کامیاران رفتیم که در آنجا عملیات مرصاد بود. به قدری جسد آغشته به خون و صحنه های دلخراش دیدم که واقعا تا چند روز در حال خودم نبودم. یک روز از مخابرات سنندج به منزلمان در رامسر تلفن زدم زمانیکه خانواده ام صدای من را شنیدند با صدای بلند شیون و زاری را سر دادند؛ چرا که آنها تصور می کردند من شهید شدم.

دکتر لطفعلی پورکاظمی به خبرنگار ورزشی برنا گفت: دانشجوی پزشکی بودم. از طرف دانشگاه برای استقرار در آمبولانس و تیم های پزشکی پنج نفر را درخواست کردند که بنده به همراه چهار نفر از هم دانشگاهی‌هایم که اتفاقا یکی از آنها در حال حاضر از مدیران وزارت بهداشت است، از طریق هلال احمر استان تهران عازم مناطق عملیاتی در سنندج شدیم.

وی افزود: از آنجا خیلی زود به تیپ 75 ظفر وابسته به سپاه پاسداران پیوستیم و از آنجا هم به مناطق عملیاتی دیزلی کردستان اعزام شدیم. یادم نمی رود که قرار بود از دره ای به نام "قاسم ل"و عبور کنیم. تصور می کردیم این دره هماننده جاده هراز یا کندوان در چند پیچ خطرناک خلاصه می شود، اما از اشاره های راننده آمبولانس و توضیحات وی متوجه شدیم راه پر پیچ و خمی را پیش رو داریم.

رییس فدراسیون پزشکی ورزشی خاطرنشان کرد: شب اول که به دیزلی رسیدیم، در اطراف درمانگاه آنجا قدم می‌زدیم که از یکی از دوستان پرسیدم چقدر با عراق فاصله داریم؟ وقتی او با علامت دست فاصله چند صد متری را با مرز عراق به من نشان دادریال اصلا باورم نمی شد به این زودی و در فاصله کمتر از 48 ساعت به خط مقدم رسیده باشیم! در واقع اصلا انتظار نداشتم به این سرعت خط مقدم را ببینم. وقتی شب اول درمانگاه ما موشک باران شد، دوستانی از جهاد سازندگی رامسر مسوول بازسازی جاده دیزلی شدند. آن وقت بود که دیگر احساس غربت نکردم؛ چون اصالتا رامسری هستم و بسیاری از دوستانم را در آنجا دیدم!

پورکاظمی در ادامه تصریح کرد: پس از مدتی که قطع نامه را پذیرفتیم و آتش بس اعلام شد به سمت مریوان و کامیاران رفتیم که در آنجا عملیات مرصاد بود. به قدری جسد آغشته به خون و صحنه های دلخراش دیدم که واقعا تا چند روز در حال خودم نبودم. یک روز از مخابرات سنندج به منزلمان در رامسر تلفن زدم زمانیکه خانواده ام صدای من را شنیدند با صدای بلند شیون و زاری را سر دادند؛ چرا که آنها تصور می کردند من شهید شدم.

این مقام مسوول در مورد وضعیت ورزش ایران در دوران دفاع مقدس اظهار داشت: به نظر من سختی های دوران هشت ساله ی جنگ پایه ورزش ما را محکم تر کرد و در واقع هر افتخار آفرینی که امروز شاهد آن هستیم، از سختی ها و تنگناهایی است که در دوران دفاع مقدس با آن روبرو بودیم. من به شخصه در این دوران که در سراسر کشور رقابت های ورزشی بسیج مستضعفان برگزار می شد، 20 مدال دو و میدانی از بسیج منطقه ای کسب کردم. باور کنید در فدراسیون پزشکی ورزشی بخش عمده ای تجارب پزشکی و مدیریتی ام در دوران دفاع مقدس به من در فدراسیون کمک می کند.