هتل و ستاره هایش

 هتل و ستاره هایش

 محمد کاظم حلاجی ثانی (دانشجوی کارشناسی مدیریت جهانگردی)
Email:[e-mail]
www.rahadtour.com

هتل یک کلمه فرانسوی بوده  و به معنای خوابگاه و مکانی برای استراحت می باشد.هتل ها در سراسر جهان با درجه بندی خاصی اطلاق می شوند که این درجه بندی بیانگر کیفیت همه جانبه هتل می باشد ،بدین گونه که هتل یک ستاره با حداقل امکانات و هتل هفت ستاره با حداکثر امکانات و عالی ترین خدمات فعالیت مد کنند.لازم به ذکر است هتل ها از یک ستاره تا هفت ستاره تقسیم بندی شده  و عواملی همچون کیفیت خدمات و نحوه سرویس دهی و شرایط فیزیکی شان در این تقسیم بندی معیار سنجش بحساب می آیند،البته باید ذکر نمود نحوه دکوراسیون  و موقعیت منطقه ای و وجود سایر بخش های مولد در این تقسیم بندی بی تاثیر نمی باشد ،معیار هایی که امروزه با نام HCS معروف می باشند.هتل ها در سراسر جهان تنها با عنوان ستاره اطلاق نشده  بلکه از عناوینی دیگر همچون تاج (CROWN)و الماس(DIAMOND) در جهت گروه بندی استفاده می شود.
گروه هتل های (یک ستاره ،دو ستاره و.......) در تقسیم بندی دیگری به  A .B.C.وTOPتقسیم شده که این خود بیانگر توجه خاص به مقوله کیفیت خدمات  و در کل کیفیت همه جانبه هتل از سوی سازمان های گردشگری جهانی که متولی تبیین استاندارد های هتلداری هستند می باشند،اما نکته اساسی این نوشتار اینجاست که آیا درجه بندی هتل ها در سراسر جهان با معیار های ثابتی انجام شده  و بصورت یکپارچه می باشد؟
باید به صراحت بیان نمود خیر ،در کشور ما هتل ها با توجه به استاندارد های داخلی درجه بندی شده که این استاندارد ها کاملا در سطحی پایین تر از آنچه که ما در کشور های صاحب نام هتلداری می بینیم  وجود دارد.بنده خود بارها در هتل هایی گوناگون با درجاتی مختلف مشغول به فعالیت بودم اما نکته اساسی که توجه مرا به خود جلب می نمود این بود که نه تنها درجه بندی هتل ها در ایران غیر علمی و بدون اصول می باشد بلکه حتی ارایه خدمات و سرویس دهی در خور نام همان هتل با ستاره اش نیست.در ایرن بارها شاهد خبر ساخت هتل هایی با ستاره (7) بوده ایم ،هتل هایی که میبایست با توجه به اصول ساخت هتلسازی مدرن دنیا ساخته شوند و همانند آنها خدمات رسانی کنند،یکی از همین هتل های خیالی  هتل سماموس رامسر است که با گذشت 3 سال از آغاز عملیات آن هنوز به قول دست اندر کاران آن در مرحله خاک برداری می باشد.خاک برداری که فعلا با نتیجه  یا بی نتیجه  دست آوردش برهم زدن اکوسیستم منطقه و در کل افزایش تورم درون منطقه ای بوده است.
اما نکته اساسی اینجاست که سازمانی که خود هنوز نمی تواند برای هتل های 2 ستاره  تا 5 ستاره  خود  استانداردی مطلوب  و مطابق با استاندارد  های روز دنیا تبیین نماید چگونه می تواند  دم از هتل هایی با ستاره 7 بزند.
آیا  تنها نیاز در هتلداری امروز ایران نیاز به هتل هایی با ستاره بالا است؟
آیا در ایران ما هتلی بالاتر از 3 ستاره جدا از چند کلان شهر که مهمان خود را خواه ناخواه  در طول سال دارد می تواند جوابگوی هزینه های انجام شده در ساخت و بهره برداری باشد؟
آیا بهتر این نیست که  در شهرمان رامسر هتلی بسازیم 3 ستاره اما با کیفیت هتل های 5 ستاره امروزمان ؟
گاهی این اندیشه به خاطرم خطور می کند که اگر هتل جنتینگ مالزی با آن همه امکانات ،تجهیزات و کیفیت همه جانبه اش در ایران ما ساخته می شده حتما  اطلاق کردن 10 ستاره هم از سوی مسولین امر برای آن کم بود .