بزرگان رامسر، عبدالرحمن باقرزاده- امام جمعه رامسـر

بزرگان رامسر 

 عبدالرحمن باقرزاده- امام جمعه رامسـر 

بسمه تعالی

نگاهی مختصر به زندگی آیه الله شیخ علی اکبر الهیان رامسری (1)

تنظیم: عبدالرحمن باقرزاده- امام جمعه رامسـر

عالم ربانی مرحوم آیه الله حاج شیخ علی اکبر الهیان (ره) یکی از مشهورترین چهره های علمی - دینی رامسر در ده های اخیر می باشند. ایشان دارای شخصیتی بارز و برجسته در امور دینی و معنوی بودند که تحسین و تمجید بزرگانی چون آیه الله العظمی بروجردی (ره) گواه این امر می باشد.

آن بزرگوار درسال 1305 قمری برابر با 1266خورشیدی متولد شد. پدرش یعنی عالم فاضل مرحوم شیخ محمد تقی تنکابنی رامسری (متوفی 1322 قمری) از عالمان وارسته و از شاگردان مرحوم میرزای شیرازی صاحب فتوای تنباکو بوده است.

آن مرحوم درسال 1323قمری عازم تهران شد و سطوح عالی حوزوی را در آن شهر تحصیل کرد و پس از آن عازم نجف اشرف شده و از خرمن پر فیض بزرگانی چون آیات عظام مرحوم آخوند خراسانی و سید محمد کاظم یزدی به خوشه چینی پرداخت و تا نیل به مقام اجتهاد پیش رفت.

وی سپس راه وطن را در پیش گرفت و مدت مدیدی را هم از محضر علامه سید موسی زرآبادی (ره) علوم مختلف ازجمله عرفان و علوم غریبه را آموخت.

معظم له بنا به نقل مولف « بزرگان رامسر» در سال 1345 قمری به رامسر مهاجرت و چند در آنجا اقامت گزید و مجددا به قزوین بازگشت و پس ازاین بود که دائما در سفر بوده و تا آخرعمر میان طالقان، گیلان، قزوین و رامسر در تردد بوده و هر جا که می رفت به تدریس و تربیت و تهذیب نفوس مستعده بویژه طلاب پرداخت.

آن عالم نمونه و وارسته، انسانی خود ساخته، زاهد و متقی به معنای واقعی کلمه وخالی از هواهای نفسانی بوده و دور از زخارف دنیا و بدون هر گونه دلبستگی به آن زندگی کرده است   در هشتاد سالگی از مال دنیا هیچ اندوخته ای نداشت نه خانه و ملکی و نه باغ  و مستغلاتی و نه پول نقدی؛ آزاد و بدون تعلقات دنیا؛ بگونه ای که بعد از فوت، تمام دارایی ایشان سماور و پوستینی که نقش لحافش را داشت و یک دیگ مسی و چند عدد قاشق و کاسه و یک تخته پتو و ...

ازوجوهات شرعی حداقل استفاده را می کرد، به تهجد ونماز شب به شدت مقید بود و حتی در مسافرتها، چنانچه هوا مساعد بود، در بیرون مسافرخانه به اقامه نماز شب می پرداخت؛ به نماز یومیه دراول وقت اهمیت فراوانی میداد، به آداب دینی بسیار مقید و نشستن ایشان غالبا رو به قبله ودو زانو مانند حالت نماز بود و ... و در یک کلمه میتوان گفت انسانی کامل و اهل دل و اهل معنا بود و همین امور باعث شد تا شخصیت معنوی اش مورد تمجید بزرگان دین و دانش قرار گیرد.

ادامه دارد