گلایه های صمیمانه با ریاست محترم جمهور

گلایه های صمیمانه با ریاست محترم جمهوری 

عبدالرحمن باقرزاده - امام جمعه رامسر

هر چند در شرایط فعلی تقویت دولت و رئیس جمهور محترم بعنوان یک وظیفه و ضرورت انکار ناپذیر مورد تأکید همه دلسوزان نظام اسلامی می باشد و ما نیز در راستای  تبعیت از سیاستهای اصولی مقام معظم رهبری مد ظله العالی خود را موظف به وظیفه مزبور می دانیم ولی با اینحال انتقاد و ابراز گلایه های صمیمانه را نیز در تعارض با وظیفه فوق نمی دانیم.

چندی پیش، موضوعی ورزشی در رسانه ها مورد بحث و گفتگو قرار گرفت که نهایتا با مداخله و تدبیر ریاست محترم جمهور حل و فصل گردید. موضوع مزبور مربوط به " حق پخش مسابقات ورزشی در سیما " بود که از طرفی فدراسیون فوتبال بعنوان متولی فوتبال کشور و به حمایت از ضرورت پرداخت مبلغی بعنوان حق پخش مسابقات فوتبال به باشگاهها، حتی تهدید به ممانعت از ضبط مسابقات جهت پخش در تلویزیون نموده و از طرف دیگر مسئولین محترم صدا و سیما با استناد به قوانین و مقررات موجود از پذیرش پرداخت حق پخش خودداری می کرد که نهایتا با تدبیر جناب آقای دکتر احمدی نژاد و پیدا کردن راهی برای کمکهای مالی به صدا و سیما برای جبران هزینه سنگین پرداخت حق پخش، این قضیه حل و فصل گردید.

اینکه چرا باید تحت فشار FIFA وAFC   و بعنوان حرفه ای کردن فوتبال چنین هزینه ای بر صدا و سیما تحمیل شود با آنکه پخش فوتبال از سیما علاوه بر پاسخگویی به نیاز جامعه، سبب شهرت  و افزایش قیمت بازیکنان و سود سرشار باشگاهها از ناحیه فروش آنان (ترانسفر) و ... می شود ، مطلبی تخصصی است که باید کارشناسان امر پاسخگوی آن باشند و ما در مقام بررسی درستی و یا نادرستی درخواست فدراسیون فوتبال و حمایت رییس جمهور محترم از آن نیستیم.

آنچه که موجب این یادداشت گلایه آمیز شد این است که چرا در سایر عرصه های اجتماعی، شاهد این میزان اهتمام نیستیم. چرا برای قرارداد بازیکنان فوتبال (که انصافا ورزشی جذاب و مورد علاقه و حمایت آحاد ملت نیز می باشد) و حمایت از باشگاههای آن، میلیاردها تومان از کیسه بیت المال هزینه می شود ولی برای تشویق نخبگان جوان و نگهداری آنان در کشور بمراتب کمتر توجّه می گردد.

از طرف دیگر، آیا به همین میزان برای حمایت از اماکن دینی و نوسازی آن ، اهتمام وجود دارد؟!.

پر واضح است که سرمایه گذاری اصولی در امر ورزش بصورت اصولی مورد حمایت همگان و شاید ضرورت امروز جامعه نیز باشد ولی بنظر می رسد اهتمام به آن بمراتب از اهتمام به زیر بناهای فرهنگی مانند حمایت از اماکن دینی چون مساجد بیشتر شده است.

هر چند دولت اصولگرا ، حمایت از ارزشهای دینی را وجهه همت خود قرار داده، ولی در این میان، بعضی بی توجهی ها این رویکرد را زیر سؤال برده است.

برای این ادعا دهها مورد قابل ارائه می باشد ولی بعنوان نمونه علیرغم کمک 30 میلیونی دولت محترم در سال 85 به پروژه مسجد جامع پیامبر اعظم (ص) _بازار رامسر _ که این حقیر مستقیما با آن درگیر می باشم، تاکنون چندین نامه از سوی این جانب به ریاست محترم جمهور برای جلب کمک بیشتر به این پروژه بزرگ دینی شهر، _ علیرغم دستور جناب آقای سعیدلو معاون محترم اجرایی در یک مورد _ از سوی دفتر ایشان با بی توجهی و بی مهری مواجه شده و با پاس کاری بی نتیجه به سازمان اوقاف کشور همراه شده است.

بعضی از اوقات با خود میگویم: کاش بجای مسجد جامع، برای پروژه ای ورزشی درخواست مساعدت می شد. شاید زودتر و بهتر به نتیجه می رسیدیم!!