مرگ مادر-از: داریوش،فریاد رامسر

*******

مرگ مادر

*******

از: داریوش،فریاد رامسر

********

مرگ مادر چه تلخ است !!!  مرگ مادر و چه دردناک !!

به اطلاع کلیه دوستانی که نگران نیامد من شدن در سوگ مرگ مادرم و در عزای مادرم نشسته بودم .

زیباترین واژه بر لبان آدمی واژه "مادر" است. زیباترین خطاب "مادر جان" است. "مادر" واژه ایست سرشار از امید و عشق. واژه ای شیرین و مهربان که از ژرفای جان بر می آید.

تقدیم به مادر که سرودن از عشق بدون او هدر دادن واژه است و بس.

برای آنکه هیچ وقت ذره ای از خوبی هایش را سپاس نتوانم گفت:
  این روزها، روز توست. اما ای کاش می دانستیم که هر روز،روز توست.
از تو نوشتن، قلمی توانا و هنری بیتا را طلب می کند که مرا توان آن نیست. تو بزرگتر از آنی که قلم شکسته چون منی یارای صعود به بارگاه آسمانی ات را داشته باشد و فخر خاکساری درگاهت و رفیع تر از آنی که بتوانم از لذت اغوایش دل بکنم مادر.
 چه کنم که بیان حق شناسی سزاوارانه ات را ندارم.اندیشه قاصرم و قلم الکنم ناتوانتر از آنی است که بتواند فرشته ای چون تو را بستاید یا به ادای تکلیف چشمه ای از دریای والا مقامت را بشاید مادر.
چه کنم که توشه ای بیش از این در چنته ندارم پس سخاوتمندانه همین دلواژه های نارسم را بپذیر و همای سعادت ستایشت را بر شانه های لرزانم بنشان مادر.

******************