سیزدهم آبان و سه رخداد بزرگ (شیخ صفر قاسمی)

 

سیزدهم آبان و سه رخداد بزرگ (شیخ صفر قاسمی)

باسمه تعالی

                                                                                                                                                                                                                سیزدهم آبان و سه رخداد بزرگ

13 آبان در تاریخ معاصر از جایگاه و اهمیت ویژه ای برخوردار است. این روز، سه حادثه و رخداد بزرگ را درخود جای داده است :

1- سیزدهم آبان 1343 (تبعید حضرت امام خمینی (ره) به خارج از کشور ):

در ادامه مبارزات استقلال طلبانه ملت ایران و نقش بی بدیل روحانیت مبارز و متعهد از اوایل سال 1340 هجری شمسی ، تاریخ ایران شاهد ورود رسمی حضرت امام خمینی (ره) به عرصه هدایت و رهبری مبارزات ضداستکباری و استبدادی است . نهضت اسلامی پانزده خردادکه سرآغاز انقلاب اسلامی محسوب می گردد، نقطه آغازین این حضور رسمی است. در واقع دوران رهبری امام خمینی(ره) ازآغاز تا ارتحال ملکوتی آن حکیم فرزانه ر ابه چهار دوره می توانیم تقسیم کنیم :

دوره اول : ظهور امام خمینی بعنوان رهبر سیاسی – مذهبی و کسب مقبولیت سریع ایشان از طرف توده های مردم

دوره دوم : دوره فترت پانزده ساله که با تبعید به ترکیه و با عزیمت ایشان از نجف به پایان رسید .

دوره سوم : دوره شتاب بخشیدن به مبارزه و پذیرش رسمی مسئولیت انقلاب در 1356 .

دوره چهارم : پیروزی انقلاب اسلامی و استقرار جمهوری اسلامی که امام در مقام مرجع ، رهبر اجتماعی و رئیس حکومت است .

13 آبان 43 متعلق به دوره اول رهبری حضرت امام است . این دوران با اعلامیه مخالفت با قانون انجمنهای ایالتی و ولایتی آغاز، و اوج شکوفایی آن در سخنرانی معروف امام در روز عاشورا و دستگیری و قیام 15 خرداد بود و با تبعید ایشان به ترکیه که بدنبال مخالفت شدید با کاپیتولاسیون ( مصونیت مستشاران آمریکایی ) تحمیلی آمریکا صورت گرفت به پایان رسید . دستاوردهای حرکت امام در این دوره که منجر به تبعید ایشان گردید متعدد است : با تحریم تقیه ، راه مبارزات ضدشاه فراهم شد . خط بطلان برتز جدایی دین از سیاست کشیده شد و حوزه های علمیه و روحانیت را به حضور جدی در صحنه فراخواند تا کانون حملات را متوجه شخص شاه و دربار کند .و بالاخره حمله مستقیم به همه قدرتهای بزرگ خارجی و در رأس آن آمریکاست واین فرازماندگار ازرهنمودهای امام مربوطه به این دوران است:

« آمریکا از انگلیس بدتر، انگلیس از آمریکا بدتر وشوروی از هر دو بدتر و همه از هم پلیدتر. اما امروز سروکار ما با این خبیث هاست. با آمریکاست ».

2- سیزدهم آبان 1357 : (روز دانش آموز) :

سال 1357 تظاهرات ضد رژیم درحال اوج گیری بود . اقشار مختلف مردم در سراسر کشور خواهان سرنگونی رژیم شاه و استقرار حکومت اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی (ره) بودند . در این میان « جوانان و دانش آموزان » نقش مهمی در مبارزات برعهده داشتند . در 13 آبان 1357 تعداد زیادی از دانش آموزان در تهران به جرم استقلال خواهی و مبارزه با استکبار و استبداد توسط رژیم به شهادت رسیدند و خون آنان محوطه دانشگاه تهران و خیابانهای اطراف را سنگ فرش کرد و شمارش معکوس برای سقوط رژیم شاه را به صدا درآورد . هرچند دولت تلاش کرد که از این جنایت بزرگ و انعکاس آن به افکار عمومی جلوگیری کند اما احساسات مردم جریحه دار شده بود و تظاهرات گسترده مردم به ویژه دانش آموزان در سراسر کشور و مجالس بزرگداشت دانش آموزان شهید ، خود به کانون روشنگری و تجمعات ضداستکباری و ضد استبدادی مبدل گشت و پرده از جنایات رژیم شاه برداشت.

این حادثه نقش مهمی در سرعت بخشیدن مبارزات مردم برای سرنگونی رژیم شاه داشت و بیانگر جایگاه ویژه ای برای نسل جوان در مبارزات ملت ایران است . با پیروزی انقلاب اسلامی برای نکوداشت این حادثه روز 13 آبان به عنوان « روز دانش آموز » نامگذاری شد و هرساله مراسم ویژه ای در سراسر کشور ازجمله مدارس برگزار می شود تا علاوه بر تجلیل از مقام شهیدان دانش آموز بر جایگاه و رسالت جوانان درجامعه کنونی تأکید دوباره ای گردد . چراکه جامعه کنونی ما بالغ بر 60 درصد آن را افراد زیر 30 سال تشکیل می دهند که گویای اکثریت قابل ملاحظه نسل سوم و نسل چهارم انقلاب است . تلاش دشمنان انقلاب نیز برای ایجاد یأس و ناامیدی این نسل نسبت به انقلاب و افزایش شکاف و گسست میان جوانان با انقلاب و حاکمیت است و توجه به جوانان نه در شعار بلکه در برنامه و اقدام عملی است که نیاز به عزم جدی در این راستاست .

3- سیزدهم آبان 1358 (روزملی مبارزه با استکبار جهانی) :

دو حادثه پیشگفته به دوران قبل از انقلاب بر می گردد، اما واقعه 13 آبان 1358 به دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی و حاکمیت دولت موقت مربوط است .

در این مقطع مردم ، خواهان « استرداد شاه فراری »که در آمریکا بسرمی برد و نیز « عدم مداخله آمریکا در امور ایران » بودند . ضعف بعضی از ارکان دولت موقت چه در بینش و تفکر سیاسی آنها و چه در رفتار اجتماعی و موضع گیری آنها در امور مهم کشور جوابگوی مطالبات انقلابی مردم نبود .

در چنین ایامی 400 نفر از دانشجویان دانشگاههای تهران تصمیم گرفتند که با انجام تظاهرات ، صدای اعتراض خود نسبت به « مداخله آمریکا در امور ایران و عدم استرداد شاه » را به گوش جهانیان برسانند، که « اشغال سفارت آمریکا » در دستور کار آنان قرار گرفت .

این تظاهرات که به مناسبت سالگرد تبعید حضرت امام در 15 سال قبل و سالروز شهدای دانش آموز در سال 57 در دانشگاه تهران صورت گرفت در پایان به بالا رفتن از دیوار سفارت و اشغال آن به مدت 444 روز انجامید .

بی تردید این اقدام دانشجویان مسلمان پیرو خط امام تأثیرات شگرفی در سیاست داخلی و خارجی ایران داشت . اقدامی که از سوی حضرت امام « انقلاب دوم » نامیده شد و هر گونه داوری در پیرامون آن نیز باید در همان فضای انقلابی تحلیل و بررسی شود و این سخن در جای خود درست است که اشغال سفارت آمریکا (لانه جاسوسی) در عرف بین المللی کار پسندیده ای به شمار نمی آید و آمریکا و رسانه های استکباری نیز از همین موضع به تخریب انقلاب اسلامی پرداختند اما تردیدی نیست که این اقدام در « معرفی ایران پس از انقلاب » به دنیا نقش ویژه ای داشت . رفتار دانشجویان در آزاد کردن گروگانهای زن و سیاهپوستان گویای رفتاری انسانی – اسلامی بود و همگان این اقدام را تحسین کردند . رفتار محترمانه و مؤدبانه دانشجویان و فراهم ساختن امکان برگزاری آئین ها و مراسم جشن و عبادت آزادانه گروگانها و انعکاس آن به افکار عمومی دنیا تصویری از « اخلاق و انسانیت » را برای جهان حکایت می کرد . بی تردید بیداری ملل محروم و مبارزه با استکبار را باید در سایه صدور پیام انقلاب برشمرد.        

          شیخ صفر   قاسمی ،۱۱/۸/۱۳۹۰