افشاگری خوب است یا خیر؟!

 

افشاگری خوب است یا بد؟!

افشاگری های جنجالی 10سال اخیر!

اکونیوز:عرصه سیاست همانگونه که از نامش نیز پیداست، نیاز به هوش و کیاستی فوق العاده دارد. به عبارت بهتر؛ سیاست مرد سیاست می طلبد تا بتواند در برابر هرآنچه درست و نادرست، به موقع یا ناگهانی پیش پا می نهند، تاب آورد و کار را تا انتها پیش برد. از مهم ترین و شاید بتوان گفت خطرناک ترین گذرگاه های سیاست افشاگری های مصلحانه و گاهی نیز مغرضانه است.

به گزارش خبرگزاری اقتصادی ایران(econews.ir)، به نقل از هفته نامه پنجره افشاگری از آن واژه‎‎های دوپهلویی است که هم بار منفی دارد و هم بار مثبت. به مانند سبک استاد سخن سعدی شیرازی، افشاگری نیز از آن واژه‎‎های «سهل و ممتنع» است؛ سهل از آن جنبه که انجامش ساده است و ممتنع از آن جهت که انجامش سخت است! افشاگری زمانی‎که به گستره سیاست وارد می‎‎شود، وجه ممتنع آن پررنگ و پررنگ‎تر می‎‎شود. دست زدن به افشاگری، در ساختار سیاسی یک کشور و در قلمرو حاکمیتی یک نظام سیاسی، کاری دشوار و خطرناک است که می‎‎تواند در پاره‎ای موارد، منافع ملی را به محاق تهدید بکشاند. البته گاهی نیز، افشاگری‎‎های سیاسی می‎‎تواند در بلند مدت، سبب حفظ و ثبات منافع ملی و مصالح عمومی شود.

در فضای سیاسی ایران امروزین هم نمونه‎‎هایی از افشاگری‎های سیاسی به چشم می‎‎خورد. «پنجره» در تازه ترین شماره خود سعی کرده تا با مرورری بر وقایع سیاسی 10 سال پیش تا به امروز، مواردی از افشاگری مشهور رابازگو نماید. تأمل در این گزارش خالی از لطف نیست.


ظهور افشاگر جوان با شنود اشباح
در بهمن ماه ۱۳۸۱، کتابی جنجالی با نام «شنود اشباح» منتشر شد. این کتاب که به بررسی نقش اعضای سازمان مجاهدین انقلاب در دهه ۵۰ و ۶۰ می‎پرداخت، واکنش‌های بسیاری را برانگیخت. کتاب «شنود اشباح» در نگاه اول، خود را به‎عنوان مرجعی می‎نماید که می‌تواند بسیاری از زوایای پنهان مسائل و ماجراها را روشن سازد و به سئوالات و شبهات موجود پیرامون برخی وقایع و اتفاقات و اشخاص و گروه‎ها پاسخ دهد.
          

رضا گلپور مهمترین واکنش‎ها به این کتاب را از سوی موسوی خوئینی‎ها می‎داند. زیرا در شنود اشباح برای اولین بار مطالبی علیه موسوی خوئینی‎ها منتشر کرد و موجب اظهارنظر تند سیدمحمد خاتمی در واکنش به انتشار «شنود اشباح» شد.

این نویسنده، متعاقب نگارش این کتاب و برخی تحقیقات دیگر در دوره دوم خرداد، بازداشت شد.

افشاگری به سبک عباس پالیزدار!
اما یکی از شوک‎آورترین افشاگری‎‎ها طی ۱۰ ساله گذشته، اظهارات و ادعا‎های فردی به‎نام عباس پالیزدار بود که برای عموم مردم ایران ناشناخته و گمنام به‎شمار می‎‎آمد. اوایل اردیبهشت ماه ۸۷ بود که پالیزدار با عنوان دبیر کمیته تحقیق و تفحص قوه قضاییه، در جمع دانشجویان دانشگاه بوعلی همدان حاضر شد و اتهامات اقتصادی بزرگی را به برخی چهره‎‎های شناخته شده سیاسی کشور وارد ساخت.
              
عباس پالیزدار در جمع دانشجویان دانشگاه بوعلی سینای همدان با بیان این‎که احمدی‎نژاد می‎‎خواهد دست مفاسد اقتصادی را از امکانات دولتی کوتاه کند، اظهار داشت: در حال حاضر دولت به تنهایی به مبارزه با مفاسد اقتصادی برخاسته و هیچ‎کس دولت را حمایت نمی‎‎کند.
وی با بیان این‎که مفسدین اقتصادی فعال در کشور، تحت حمایت... قرار دارند تصریح کرد: چرا ما نمی‎‎توانیم با مفاسد اقتصادی برخورد کنیم، چون سران بزرگ مملکت در این رابطه دخیل هستند و در حال حاضر دولت به تنهایی به مبارزه با این مفاسد برخاسته که فکر می‎‎کنم، نتواند موفق باشد.

وی ادامه داد: وقتی طی ۱۶ سال گذشته پرونده‎‎هایی از مفاسد اقتصادی بررسی شد و مدیران به دادگاه معرفی و دادگاه حکم ۵ ریال ۱۰ ریال برای متهمان داد، ببینید چه مصیبتی بر سر کشور آمده است.
چندی بعد، عباس عبدی - روزنامه‎نگار روزنامه‎‎های دوم خردادی - در تحلیلی از این افشاگری نوشت: «ظاهرا پس‌لرزه‎‎های افشاگری اخیر، هنوز ادامه دارد و قرار نیست به این زودی‌‎ها تمام شود، اما در میان تحلیل‌‎ها و اظهارنظرات بسیار متنوعی که درباره این رویداد نوشته شده، به‎نظر بنده، جای یک نکته خالی است. چنین به‎نظر می‎رسد که برخلاف تحلیل‌‎های جاری، این افشاگری در جهت سخنرانی‌‎های ضدفساد و ضدمافیای مقامات دولتی نبود و خواسته و ناخواسته، زمینه را برای ادامه خط تبلیغی پیشین ضدفساد و ضدمافیای دولت تضعیف کرده است.»

عبدی تصریح کرد که «این برخورد‎ها جز این‎که ذهنیت جامعه را نسبت به حکومت و مبارزه با فساد بدتر می‎کند، هیچ نتیجه‎ای ندارد.»

به‎هر رو، اظهارات و ادعا‎های پالیزدار فضای سیاسی و اجتماعی و لایه‎‎های افکار عمومی را متشنج ساخت. اما با برخورد قوه قضاییه، در نهایت پالیزدار به بی‎اساس بودن برخی از اتهاماتی که به اشخاص وارده کرده بود، معترف شد و با اظهار پشیمانی، از تعدادی از شاکیان خود، توانست رضایت‎نامه اخذ کند.
 
مورخی که با افشاگری محکوم به زندان شد
عبد‎الله شهبازی در کتابی با عنوان «زمین و انباشت ثروت: تکوین الیگارشی جدید در ایران امروز»، به بحث «زمین‎خواری» در استان فارس پرداخت.

  وی در این کتاب برخی مقامات شیراز را به ضبط غیرقانونی زمین‎های شخصی افراد مختلف متهم کرد. در نهایت با شکایت برخی اسامی ذکر شده در کتاب پرونده‎ای برای وی در دادگاه باز شد و عبدالله شهبازی در دادگاه به اتهام «تهمت و افترا و توهین و نشر اکاذیب» به حبس تعزیری محکوم شد.
 
  احمدی‎نژاد و افشاگری بزرگ و جنجالی
اما بدون تردید، تاریخی‎ترین و پرآوازه‎ترین افشاگری طی ۱۰ ساله اخیر، متعلق به محمود احمدی‎نژاد است که در جریان مناظره‎‎های انتخابات ریاست جمهوری، با استفاده از رسانه ملی افکار عمومی را به بهت و شگفتی فرو برد. این افشاگری ناظر به برخی اقدامات خانواده هاشمی رفسنجانی بود. همگان از این افشاگری آگاهند و هنوز هم پس‎لرزه‎‎های این اقدام ملموس است.
 
معاون افشاگر، سردبیر را مستعفی کرد
محمدعلی رامین، معاون سابق مطبوعاتی وزیر فرهنگ‌ و ارشاد اسلامی در برنامه گفت‌وگوی ویژه خبری تلویزیون گفت: «سردبیر روزنامه در لندن اقامت دارد و لحظه به لحظه، آن چه رسانه‌های غرب، بی‌بی‌سی، صدای آمریکا و دیگر رسانه‌های صهیونیستی منعکس می‌کنند، در روزنامه خود بازتاب می‌دهد... ما تحلیل‌های بی‌بی‌سی را هر روز در این روزنامه می‌بینیم...»

  
اما در حالی‎که معاون وزیر ارشاد نامی از فرد موردنظر خود نبرده بود، ذهن مخاطب به‎سرعت مرجع خود را پیدا کرد و به فاصله‌ی یک روز پس از آن، مجتبی واحدی که ماه‌ها است در لندن به‌سر برده و در ضمن هر روز نیز بدون این‎که حتی یک‎بار در این زمینه به خوانندگان روزنامه آفتاب یزد توضیح یا اطلاعی داده باشد، در سرمقاله‌های خود رهنمود صادر می‌کرد، با افشای این خبر، ناگزیر از استعفا شد.
 
افشاگر حلقه فساد در خیابان فاطمی

  الیاس نادران در ۱۷ فروردین ماه ۱۳۸۹ در جمع خبرنگاران پارلمانی اقدام به افشاگری کرد و در خصوص نقش رحیمی معاون اول رییس‌جمهوری در باند فساد اقتصادی که از سوی دستگاه قضایی شناسایی و متلاشی شده بود، گفت: افرادی که در بحث مبارزه با مفاسد اقتصادی از آقای رحیمی دفاع می‌کنند، اطلاعی از میزان دخالت ایشان در شبکه مفاسد اقتصادی که اعضایش دستگیر شده‎اند، ندارند یا این‎که نسبت به میزان دخالت ایشان در این شبکه، اطلاعات‎شان بسیار ناقص است. آقای رحیمی رییس حلقه خیابان فاطمی بوده و این حلقه درخصوص توزیع درآمدهای منابع فاسد تصمیم‌گیری می‌کرده و تقریبا تمام اعضای این حلقه دستگیر شده‌اند، الا آقای رحیمی. نادران از دستگاه قضا خواست تا به وظایف خود عمل کرده و رأس حلقه فاطمی را دستگیر کند، چراکه با این‎گونه اقدامات، مباحث مربوط به مبارزه با مفاسد اقتصادی جنبه جدی و واقعی می‌گیرد و گرنه مسائل مربوط به شهروندان درجه یک و دو در این زمینه‌ها مطرح خواهد شد.
در هفته‎های اخیر با تأیید پی‎گیری پرونده از سوی مسئولان ارشد قضایی، این ماجرا ادامه وارد مراحل تازه‎ای شده است.


نویسنده «شنود اشباح» و یک افشاگری دیگر
اوایل آذرماه سال جاری، رضا گلپور نویسنده کتاب جنجالی «شنود اشباح یک و دو» در تازه‎ترین نوشته خود اقدام به افشاگری بی‎سابقه‎ای درباره اسفندیار رحیم‎مشایی، رییس دفتر و محمدرضا رحیمی، معاون اول رییس‎جمهوری در یک سایت ثبت شده حامی دولت کرد.
گلپور که پیش از این به‎دلیل تدوین کتاب شنود اشباح ۲ توسط وزارت اطلاعات (در دولت قبل) دستگیرشده بود، در سال‎های اخیر مورد حمایت برخی رسانه‎‎های رسمی قرارگرفته و اخیرا به برنامه‎‎های تلویزیونی، از جمله راز دعوت شده است.

     او در این اقدام که در قالب نامه سرگشاده به مشایی منتشر شد، مدعی‎ست که در سه جلسه با اسفندیار رحیم مشایی درباره یافته‎‎های خود از پیشینه امنیتی، سیاسی و عقیدتی وی گفت‎وگو کرده است و پس از آن‎که مشایی از ادامه این جلسات خودداری کرده، تصمیم به افشاگری گرفته است.

گلپور در این نامه ۲۰ صفحه‎ای ادعا‎های عجیب و غریبی درباره سوابق مشایی در قبل و بعد از انقلاب و همچنین اعضای خانواده وی مطرح ساخته و مشایی را متهم به جرایم تکان‎دهنده‎ای در واحد اطلاعات سپاه می‎‎کند.

او همچنین به محمدرضا رحیمی، سوابق وی قبل از انقلاب، ادعا‎های اخلاقی و بستگان معاون اول دکتر احمدی‎نژاد پرداخته و ادعا‎ها و اتهامات عجیبی را به وی نسبت می‎‎دهد.

این افشاگری سبب شد تا سایت های جهان نیوز، الف و رجانیوز از آن به‎عنوان «فازجدید فتنه‌گری با جلوانداختن متخصص‌ پروژه‎‎های ‌سفارشی تخریب» یاد کند. البته تحلیل رجانیوز یک خبر هم داشت و آن این‎که گلپور یک سال پیش این ادعا‎ها علیه مشایی را به اطلاع مقامات ارشد نظام رسانده است. در بخشی از تحلیل این سایت حامی دولت تصریح شده است: «در مورد چرایی انتشار این نامه پس از گذشت یک سال و نیم از غائله معاون اولی و چند ماه پس از جنجال مکتب ایرانی و با توجه به شخصیت نویسنده که به قبول پروژه‎‎های سفارشی معروف است، به‎نظر می‎‎رسد یک باند سیاسی و احتمالا دارای سوابق امنیتی که آرامش موجود در فضای کشور را برخلاف منافع خود می‎بیند و اقدامات اصول‎گرایانه دکتر احمدی‌نژاد، مانند نطق توحیدی در مجمع عمومی سازمان ملل، سفر تاریخی به لبنان و اجرای قانون هدفمند کردن یارانه‎‎ها را محملی برای به حاشیه رفتن خود تصور می‎کند، درصدد است با پیش انداختن رضا گلپور و ارائه ملغمه‎ای از اطلاعات صحیح و غلط به او بار دیگر مسائل فرعی را اصلی کند تا پس از واکنش احتمالی سران دولت، بار دیگر نوار فتنه‎انگیزی را از نو آغاز کند.»

         
افشاگری به سبک روزنامه‎نگاری
در جریان حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری و تحرکات مشکوک مهدی هاشمی، تعدادی از رسانه‎‎های اصول‎گرا، اقدام به افشاگری علیه مهدی هاشمی کردند. وکیل مهدی هاشمی هم به نیابت از وی، از همه این رسانه‎‎ها شکایت کرد. یکی از آن‎ها، روزنامه ایران است که آذرماه سال جاری، دادگاه محاکمه مدیرمسئولش - کاوه اشتهاردی - برگزار شد. اما متن دفاعیه اشتهاردی در اختیار برخی رسانه‎‎ها قرار گرفت که حاوی نکات تکان‎دهنده‎ای درباره مهدی هاشمی بود.
       
در بخشی از این دفاعیه آمده است: «گستاخی این متهم بزرگ مفاسد اقتصادی، به این‎جا رسیده که علی‎رغم فراری شدن و پناه بردن به دامن دشمنان این ملت، سیاست طرح شکایت‎‎های متعدد و فله‎ای را در پیش گرفته و مانند یک دزد پر زور که یقه صاحبخانه را می‎‎گیرد، به غوغاسالاری پرداخته، بر اساس احساس تکلیف انقلابی و مردمی بر خود واجب می‎‎دانیم که از این پس با هر شکایت این متهم فاسد، لااقل ۱۰ سند را در هر نوبت منتشر کنیم تا شاید گوشه‎ای از صبر و مظلومیت نظام نمایان شود.
این افشاگری هم هرچند به مذاق برخی‎ها، خوش نیامد، اما عموم رسانه‎‎ها برای اطلاع افکار عمومی اقدام به انتشار آن کردند.

عادتی بنام افشاگری در حوزه ورزش
افشاگری در حوزه ورزش مخصوصاً فوتبال یکی دیگر از مصادیق افشاگری است که در شکل‎های مختلف بعضا در جامعه ورزشی بروز می‎کند و روز به روز شاهدیم که میزان آن رشد فزاینده یافته است، ولی با این وجود به‎خاطر وسعت دامنه افشاگری در بحث ورزش و عدم اطاله کلام سعی کردیم مصادیقی در این زمینه عنوان نکنیم.

افشاگری خوب است یا بد؟
قضاوت درباره خوب یا بد بودن افشاگری را باید در همان وجه «سهل و ممتنع» بودن این اقدام جست. افشاگری اگر در سطوح پایین صورت گیرد، می‎‎تواند اثربخش و مفید باشد، اما اگر در سطح بالا رخ دهد، نمی‎‎توان به ضرس قاطع گفت که ضررش بیشتر است یا منفعتش.
انتهای پیام //