ماجرای خواندنی صعود به قله سماموس رامسر (ذ-حمیدی)

 

ماجرای خواندنی صعود به قله سماموس رامسر (ذ-حمیدی)

سماموس در گویش مازندران به معنای کوه آسمانی ست. این کوه مانند جزیره ای است که جنگل های بسیاری آن را احاطه کرده اند. این جنگل ها تا ارتفاع حدود ۲۰۰۰ متر پیشروی کرده اند و از آنجا به بعد این سبزی و چمن زارها هستند که جای درختان جنگلی را می گیرند. در ارتفاع ۳۰۰۰ متر به بعد هم صخره و سنگ و یال و برف چال های فصلی اند که صعود این قله را هرچه زیباتر و متنوع تر می کنند.

این کوه منبع حیات و زندگی اهالی روستاهای بی شماری ست که چون فرزندانی به این کوه متصل شده اند و از منابع فراوان آب و خاک و هوای آن بهره مند می گردند. زیبایی های جادوگونه این کوه، سحر انگیز و رویایی ست، به ویژه زیبایی های مسیری که تیم ۱۴ نفره ی ما در آن روز پیمود. مسیر طولانی دشت جواهر دشت به قله ۳۷۲۰ متری سماموس و بازگشت به منطقه تاریخی و با اصالت اشکورات برای تیم ما خاطره ای فراموش نشدنی شد که یادآوری اش در سال های آینده خالی از لطف نخواهد بود.

صبح جمعه ۱۴ خرداد ۸۹ ساعت ۶ طبق قرار قبلی در روستای خیاط محله از توابع کلاچای(رامسر) از مینی بوس باشگاه پیاده شدیم. گذراندن یک شب در مینی بوس آن هم در ترافیک جاده ی چالوس کمی خسته مان کرده بود، ولی با ورود به منطقه زیبای شمال و استشمام هوای فرح بخش و صبحگاهی آن، دیدن امواج آرام دریای خزر در یک شفق(گرگ و میش) بهاری ذوق و شوق یک کوهپیمایی طولانی را در وجودمان بیدار کرد.

ارتفاع این محل کمی پایین تر از سطح دریا بود. قرار بود تیم ما مسیر حدودا ۲۵ کیلومتری خاکی و صعب العبور جواهردشت را توسط جیپ هایی  که آنجا آماده بودند طی کند. جاده ای که واقعا جیپ رو بود و هیچ اتومبیل دیگری قادر نبود آنجا عرض اندام کند.

ساعت ۸ صبح از دشت بسیار زیبای جواهر دشت صعود را شروع کردیم، هوا بهاری بود و لکه ای ابر در آسمان وجود نداشت. مسیر صعود روی یالی تقریبا صخره ای بود که به خط الراس می رسید. در ساعت ۲ بعد از ظهر همه ۱۴ نفر به قله رسیدیم. بعد از عکاسی و کمی استراحت از مسیر جنوبی قله به سمت منطقه سر سبز لَپاسَر سرازیر شدیم. لپاسر منطقه ای یلاقی ست که متأسفانه مانند بیشتر مناطق ییلاقی مشهور دیگر توسط گردشگران بی آموزش و بی مسوولیت دچار نابودی و اضمحلال شده است. متأسفانه علاوه بر آن ها تعدادی موتور سوار کراس نیز آنجا حضور داشتند که بدون توجه به مسائل زیست محیطی با صدای موتورشان مشغول ضربه زدن به روح و روان اهالی و با فشار لاستیک موتورهای شان پیکر طبیعت زیبای آنجا را مجروح می کردند. وقتی با اعتراض ما روبرو شدند گفتند که هیچ ممانعت قانونی برای جلوگیری از ورود آنها به منطقه وجود ندارد! این مسأله بسیار جای تعجب دارد.

به هر حال ساعت ۶ عصر به ادامه راهپیمایی طولانی خود پرداختیم. در ساعت ۳۰/۸ شب به اولین روستا(جورده به ارتفاع ۲۰۵۰ متر از توابع منطقه ی اشکورات) و اولین خانه آن که منزل والدین یکی از اعضای باشگاه(سرپرست برنامه ـ آقای باقر یوسفی) وارد شدیم. خوشبختانه راننده ی مینی بوس، آقای لهراسبی قبل از ما به آنجا رسیده بود. به همراه پذیرایی و مهمان نوازی خانواده ی آقای یوسفی شب بسیار دلپذیری را به صبح رساندیم. ساعت ۹ صبح سوار بر مینی بوس باشگاه شدیم تا به طرف تهران بازگردیم. حدود ۲ ساعت طول کشید تا به جاده اصلی در کنار سواحل خزر برسیم(رودسر). جاده ای طولانی که می شد طی آن مناطق سرسبز و تاریخی اشکورات را دید. این منطقه پر بار که خوشبختانه هنوز می شد اصالت خاص این مناطق را در آنجا حس کرد، با مرکزیت گرمابدشت که حدود ۴۰۰ روستای مسکونی دارد.

همان طور که کوهنوردان آگاهند در جنوب این منطقه قلل ۴۰۰۰ متری بسیاری وجود دارد. قللی مانند: خشچال، سیالان، بوزابون و… .

با صعود به قله ی سماموس و از فراز این قله می شود تمام این قلل و مناطق را به شکل پانوراما تماشا کرد. با چرخش ۳۶۰ درجه ای بر روی قله می شود پانورامایی دید که از کوه به جنگل و از جنگل به دریا و از دریا به دشت و دوباره به جنگل می رسد.

حال باید به این فکر کرد که آیا برای یک بار هم شده نباید این قله را صعود کرد؟

البته که جواب همه مان مثبت است ولی یادمان باشد که این سفر باید با رعایت مسائل زیست محیطی و کوهنوردی توام باشد. تغییراتی که در این سه دهه به نام پیشرفت و سازندگی در این کوه و کوه ها ی دیگر انجام گرفته(مانند جاده سازی و ویلا سازی)، متأسفانه تماماً در جهت نابودی آنهاست.

امید است هرچه سریع تر مسوولین به فکر پاسداری از کوه ها که از مواهب بزرگ طبیعی بشر هستند، باشند تا با سر بلندی بیشتر جواب گوی نسل های آینده ی این مرز و بوم باشیم.

گزارش از  ذ ـ حمیدی