رشد و توسعه رامسر، انتظارات مردم و مسئولان (دکتر میلاد محقق)

 

رشد و توسعه رامسر، انتظارات مردم و مسئولان (دکتر میلاد محقق)

همانگونه که می دانید و ما نیز بارها به آن اشاره کرده ایم زندگی انسانهای امروزی از ابعاد چهارگانه فرهنگی،اجتماعی،اقتصادی و سیاسی برخوردار است و هر یک از ما برای رسیدن به وضعیت های مطلوب تر به ناچار با فرصت ها و چالشهای حوزه های چهارگانه مذکور روبرو می شویم.  

میل به رشد و توسعه یکی از بدیهیات زندگی فردی و اجتماعی بشر است و از دیر باز ما شاهد تکاپوی بدون وقفه جوامع انسانی برای رسیدن به مطلوب ها و خواسته های بی شماری هستیم که هم اکنون نیز ادامه دارد و پر واضح است که این روند تا زمانی که حیات بر کره خاکی سایه می افکند،ادامه خواهد داشت. 

در این میان ممالک مختلف جهان به دو دسته کلی شمال و جنوب تقسیم بندی شده اند و معیار تقسیم بندی نیز میزان توانمندی های آنها در برطرف ساختن نیازهای روزمره شان است و به عبارت دیگر برخی توسعه یافته و برخی نیز توسعه نیافته اند و البته نوع سوم ی هم وجود دارند که به آنها کشورهای در حال توسعه می گویند. 

تعریف توسعه یافتگی در دنیای معاصر چگونه صورت می گیرد و ما تا چه اندازه به مبانی و تعاریف توسعه یافتگی معتقد بوده و مقید به پیروی از آنها هستیم موضوعی است که باید در باره آن به تفکر بنشینیم و همواره همدیگر را به اهمیت موضوعات آن توجه دهیم. 

این روزها رامسری ها در باره رشد و توسعه رامسر و چگونگی دستیابی به آن دارای دغدغه های فراوانی هستند و در جاهای مختلف از جمله رسانه ها به ابراز مواضع و نظرات خود می پردازند که این موضوع نشانه رشد و بالندگی اهالی این شهرستان زیبا و دارای شهرت جهانی است. 

توجه به رشد و توسعه و داشتن دغدغه برای رسیدن به مطلوب ها از سوی رامسری ها یکی از شروط اصلی آبادانی این قطعه از خاک ایران عزیز است و گام محکمی برای دستیابی به عناصر هویت بخش توسعه پایدار تلقی می گردد اما خواستن بدون برنامه ریزی منطقی هیچگاه مطلوب ها را بوجود نمی آورد و باید برای هرآنچه می خواهیم برنامه داشته باشیم تا با اجرای برنامه هایی که بر اساس تفکر و بررسی های همه جانبه طراحی شده است به سر منزل مقصود برسیم. 

تا آنجایی که من می دانم رامسر هیچگاه از برنامه منسجم و جامع برای رسیدن به رشد و توسعه برخوردار نبوده و نیست و اکثر برنامه ها تک بعدی و برطرف کننده نیازهای مقطعی و کوتاه مدت بوده و هستند. 

نیازهای فرهنگی،اجتماعی،اقتصادی و سیاسی رامسر و رامسری ها آنقدر وسیع و گسترده نیست که نتوان برنامه ای جامع و منسجم تهیه کرد و بر اساس چارچوب های زمانی کوتاه مدت،میان مدت و بلند مدت اجرا نمود. 

همانطوری که می دانید، برخورداری برنامه ها از انسجام و جامعیت یعنی داشتن هارمونی و هماهنگی ابعاد فرهنگی،اجتماعی،اقتصادی و سیاسی در مراحل طراحی و اجرا و توجه دقیق به حساسیت های محسوس و نامحسوس فرهنگ ها و خرده فرهنگ های موجود در لایه های مختلف اجتماعی که این موضوع تا کنون مشاهده نگردیده است. 

افزایش جمعیت و کثرت نظرات و دیدگاهها باعث شده است تا برنامه ریزان برای برطرف سازی خلاء های ناشی از نبود برنامه ریزی های موثر و بهره گیری از همه نظرات موجود در جامعه،به تشکیل مجالس و شوراها مبادرت ورزند و مردم را به عرصه انتخابات فراخوانند تا با انتخاب افرادی به عنوان نماینده،چالش های مربوط به کثرت جمعیت را در حل و فصل مشکلات از میان بردارند. 

بارها به این موضوع اشاره کرده ایم که انتخاب هر چه صحیح تر نمایندگان مردم در شوراهای اسلامی و مجلس شورای اسلامی به طور خودکار باعث می شود تا مدیران اجرایی توانمند تری منصوب شوند و همان مدیران منشا تحولات چشمگیر در سطوح مختلف شهرستان شوند اما هیچگاه به این موضوع که چگونه می توان مردم را برای انتخاب نمایندگانی تواناتر آماده ساخت توجه نکرده ایم و جا دارد که از هم اکنون برای این کار دست به طراحی برنامه های فرهنگی و اجتماعی بزنیم تا شاید در انتخابت آینده به موفقیت برسیم. 

اگر نمایندگان مردم رامسر با توانمندی های لازم به عرصه خدمتگزاری وارد شوند، دیگر نگرانی هایی که اکنون با آنها مواجه هستیم وجود نخواهند داشت و با وحدت و انسجام برای داشتن رامسری توسعه یافته تلاش خواهیم کرد و خواسته ها یکی پس از دیگری به نتیجه های مطلوب خواهند رسید.  

حال این پرسش مطرح می گردد که چرا رامسری ها نمی توانند نمایندگانی در حد انتظار مردم و مسئولان خود انتخاب کنند؟ 

آیا یکی از گزینه های اصلی برای پاسخگویی به این پرسش مهم، نداشتن برنامه جمعی برای ورود به انتخابات نیست؟ 

انتخابات مجلس شورای اسلامی و شوراهای شهر و روستا در راهند و ما از هم اکنون می توانیم با در کنار هم قرار دادن افکار و اندیشه های خود برای رسیدن به توسعه پایدار، شخص و اشخاصی را بعنوان نمایندگان مردم انتخاب کنیم که پیگیری برنامه های توسعه رامسر در حد توان آنها باشد. 

از سوی دیگر نیز باید به خود آییم و در تهیه و تدوین برنامه ها و پیشنهاد آن به مسئولان بیش از پیش تلاش داشته باشیم. 

بی تردید خواسته مردم و مسئولان در راه رسیدن به توسعه همه جانبه رامسر زمانی می تواند در یک محور قرار گیرد که همبستگی و وحدت بیشتری میان آنها ایجاد و برقرار شود که رسیدن به این امر مهم نیز نیازمند طراحی و اجرای برنامه های مفید و موثر فرهنگی و اجتماعی است که به نظر می رسد در این مورد نیز محروم هستیم. 

افکار،گفتارها و رفتارهای تفرقه افکنانه رامسر را از رسیدن به توسعه پایدار باز می دارد و همه کسانی که خواهان رامسری آباد و توسعه یافته هستند باید در جهت کاهش عناصر و عوامل رکود و عقب ماندگی تلاش کنند.