تجزیه طلبی استانی، پرهیز و گریز چرا؟

تجزیه طلبی استانی، پرهیز و گریز چرا؟

از: دکتر میلاد محقق(مازندنومه)

تلاش بی وقفه تجزیه طلبان مازندرانی برای تاسیس استان جدید در غرب این استان همچنان ادامه دارد و ما شاهد پیگیری های برخی افراد در پایتخت نیز می باشیم.

 در این میان نگرانی عده ای از مخالفان این جریان نیز وجود دارد و آنان نیز به فراخور حال و توان شان در صددند تا این اتفاق هرگز رخ ندهد.

عده ای دیگر نیز وجود دارند که هنوز به نتیجه مشخصی در این باره نرسیده اند و همچنان در حال مطالعه هستند که آیا صلاح در این است که استانی جدید تاسیس شود یا به جای این اقدام، کارهای دیگری لازم است رخ دهد تا حل مشکلات غرب مازندران را به دنبال داشته باشد.

پرسش نخست ما این است که موافقان طرح به واقع دنبال چه رویداد جدیدی هستند؟

 ابتدا از همه مخالفان و موافقان اجازه می خواهیم تا این بحث را آزاد بگذاریم تا از خود سانسوری به دور باشیم.

 بدون تردید موافقان طرح مذکور به دو گروه تقسیم می شوند:

 - گروه نخست کسانی هستند که به راستی رفع مشکلات منطقه را در تاسیس استان جدید می بینند.

 - گروه دوم تنها وانمود می کنند که انگیزه گروه نخست را دارند اما به دنبال اهداف دیگری هستند.

 سخن ما در ابتدا با گروه نخست است که با بررسی و مطالعاتی که انجام داده اند به این نتیجه رسیده اند که مشکلات موجود در منطقه با تاسیس استان جدید و جدا سازی بخشی از استان مازندران و یا احتمالا گیلان می توان به سعادت استانی دست یافت.

 مشکلاتی که هم اکنون می توان به آنها اشاره نمود را می توان به چهار دسته کلی قسمت کرد که شامل مشکلات: اقتصادی،اجتماعی،فرهنگی و سیاسی می باشد.

بدون آن که بخواهیم به کالبد شکافی مشکلات مذکور بپردازیم تذکر این مطلب را ضروری می دانیم که منشا همه مشکلات موجود یا بین المللی است، یا منطقه ای است و یا ملی و در سطحی کوچکتر استانی.

مشکلات بین المللی را که نمی توان با استان جدید حل کرد و همچنین مشکلات منطقه ای و ملی را!

 و اما مشکلات استانی که همه می دانیم سالهاست وجود دارد و هیچ ارتباطی هم به مسائل بین المللی،منطقه ای و ملی ندارد.

 اگر استاندار قدرت اداره امور استانی را ندارد،اگر فرماندار فاقد توان مدیریت کارآمد برای حل مشکلات یک شهرستان می باشد،اگر نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی و شوراهای اسلامی شهر و روستا قادر نیستند مطالبات مردمی را با تخصص و درایت دنبال کنند و اگر مردم دارای مکانیزم صحیح برای رسیدن به خواسته های بحق خود نیستند تقصیر استان مازندران نیست که این همه مشکلات کوچک و بزرگ را لمس می کنیم.

دوستانی که با صرف انرژی های بسیار به دنبال تاسیس استان جدید هستند آیا تا کنون به دنبال رفع مشکلاتی نظیر آنچه فهرست وار اشاره کرده ایم رفته اند؟

حتما عزیزان معنا و فاصله بین بهداشت و درمان را به خوبی می دانند و حتما تقدم و ارزش پیشگیری قبل از وقوع را بخوبی می شناسند؟

 آیا اگر ما در زمینه ای دستورات بهداشتی را رعایت نکرده باشیم و به همان دلیل مبتلا به بیماری شویم و اگر در این زمان چاره کار حفظ بهداشت باشد، می بایست به درمان روی آوریم یا اینکه باید با صبر و حوصله توجه خودمان را به دستورات بهداشتی متمرکز سازیم تا به مرور مشکل مان برطرف شود؟

 کدام مسئول تا کنون به طور جدی برای حل مشکلاتی همچون بیکاری،فقر،فساد و... گام برداشته که حل نشده تا ما اکنون بگوییم که حل این مشکلات در تاسیس استان جدید است؟

شما ضعف نمایندگان مردم را در مجلس و شوراهای اسلامی شهر و روستا نمی دانید؟ آیا استاندار و فرمانداران محترم خود را بی عیب و نقص می دانند و عقیده دارند که همه آنچه باید انجام می داده اند، به انجام رسانده اند ؟

آیا اگر بین مردم و مسئولان استان همدلی مورد نیاز به وجود آید و آنگاه برنامه های مشترک شان عملی گردد، ذره ای از مشکلات موجود باقی خواهد ماند؟

 می پرسید چگونه می شود همدلی مورد نیاز را به وجود آورد؟

 چرا از جامعه شناسان،روان شناسان،روان شناسان اجتماعی،حقوق دانان و مسئولانی که دلسوزتر و متخصص ترند کمک نمی گیرید؟

 به نظر این جانب شما موافقان طرح تجزیه استان مازندران در راه تاسیس استان جدید، دچار پرهیز و گریز شده اید.

 پرهیز از بیان مشکلات اصلی و آنگاه راه حل های واقعی، و گریز از مسئولیت پذیری بسیاری از مشکلات موجود.

 برای رضای خدا و سعادت مردم بیاییم و به مسئولان استانی و شهرستانی صراحتا" مشکلات واقعی را بگوییم و از بیان واقعیات پرهیز نکنیم.

وباز بیاییم بسیاری از مشکلات را به گردن بگیریم زیرا همه ما در به وجود آمدن مشکلات سهیم هستیم و اگر این کار را صورت بدهیم آن گاه خواهیم دید که مردم نیز متواضعانه سهم خود را در بروز مشکلات شان جستجو خواهند کرد و در این هنگام قصور مسئولان را نیز به راحتی خواهند بخشید.

 اگر به این مسئله ایمان ندارید امتحان کنید. پرهیز و گریز از بیان حقایق و مسئولیت پذیری در بروز مشکلات، خود مشکلی بر مشکلات موجود خواهد افزود و بی درنگ اندک اعتماد بین مردم و مسئولان را نیز از بین خواهد برد.

 استان مازندران دارای ظرفیت های محیرالعقولی در حوزه منابع انسانی و طبیعی است که تا کنون مردم و مسئولان این استان، آن گونه که باید و شاید به آنها توجه نکرده اند و اکنون زمان آن فرا رسیده است تا همه با همدلی و همکاری، سعادتمندی واقعی را تجربه کنیم.

 اما گروه دوم که عده ای سوار بر موج تغییرات و تحولات کشورند و همیشه ماهرانه منافع شخصی و گروهی خود که فرسنگها با منافع مردم و مملکت فاصله دارد را جستجو می کنند، افرادی که در این گروه جای می گیرند کسانی هستند که جز منافع خود منافع دیگری را نه می بینند و نه می شناسند.

به نظر می رسد که مردم بهتر از هر کس دیگری اینان را می شناسند و ما از بیان مشخصات آنان خودداری می کنیم.

اما سخنی با این گروه: مردم غرب مازندران به خوبی و سهولت قادرند تا مشکلات خود را با اعتماد به هم و مسئولان دلسوز و متخصصشان حل کنند و نیازی به تاسیس استان جدید ندارند به شرط آنکه ابتدا مصادیق مربوط به فقر فرهنگی و اجتماعی از آنان برداشته شود که بانی آنها نیز شما هستید.

 استان مازندران اکنون راه خود را برای رسیدن به توسعه واقعی یافته است و مردم و مسئولان غرب مازندران باید با درایت و جدیت هر چه تمامتر سهم خود را در این وسعت عظیم جستجو کرده و آن را بیابند.

 برای رفع بی کاری و کم کاری در اقشار مختلف جامعه ابتدا باید تنبلی را از جامعه دور کنیم زیرا جبران عقب ماندگی های موجود با کارکرد معمولی میسر نخواهد شد و برای رسیدن به هدف بزرگ باید کارهای بزرگ صورت گیرد که ما به مردم و مسئولان غرب مازندران در این ارتباط ایمان داریم، باز به شرط آنکه دچار پرهیز و گریز نشویم، تمام.  ([e-mail])