سعدیا ؛ مرد نکو نام نمیرد هرگز -مهدی حلاجیان

سعدیا ؛ مرد نکو نام نمیرد هرگز

مهدی حلاجیان

چند روز دیگر نوزدهمین سالگرد درگذشت پیر جماران است.     

از تاریخ پیروزی انقلاب اسلامی ۳۰ سال گذشته است و ده سال از این انقلاب را به رهبری ایشان گذراندیم.

انقلابی که با هدفی بزرگ پایه ریزی شد ؛ شکل گرفت و پیروز شد.انقلابی با رویکرد اسلامی ؛ هرچند در پیروزی این انقلاب همه ی اقشار و گروه ها دست به دست هم دادند و پیروزی شگفت انگیز قرن را رقم زدند.انقلابی با کمترین هزینه ی جانی در بررسی تمام انقلابات جهان.

هیچ کس همدلی ؛ محبت ؛ همزبانی و همیاری مردم در سخت ترین شرایط پیروزی انقلاب از یاد نبرده است. اینک همه در آرزو و افسوس روزهائی هستند که مردم همه خود را یک خانواده می دانستند.

پیر فرزانه توکلش به خدا بود و  دل در گرو همت انقلابی و اسلامی مردم داشت ؛ اما صد افسوس که نگذاشتند آن چه او در سر داشت به منصه ی ظهور برسد.

از آغازین روزهای پیروزی انقلاب تا پایان زندگی پر برکت ایشان ؛ مشکلاتی بر روند انقلاب حادث شد که اگر غیر از درایت پیر فرزانه و غیر از همت انقلابی مردم بود ؛ ناکامی کمترین نتیجه ی آن بود.

 - کودتای نوژه به قصد حذف امام از انقلاب

 - حمله ی نظامی امریکا به طبس 

 - ترور شخصیت های برجسته ی انقلابی

 - مبارزه مسلحانه ی گروه های غیر اسلامی

 - مبارزه ی مسلحانه ی گروه هائی با مارک و نقاب اسلامی

 - ضعف و ناهمخوانی دولت موقت با اهداف انقلاب

 -  ناکارآمدی و فرار اولین رئیس جمهور انقلاب

 - جنگ تحمیلی عراق علیه ایران

- بمباران شهرهای غیرنظامی

- بمباران های شیمیایی و میکروبی

- مداخله ی مستقیم نظامیان آمریکائی در جزیره ی بوبیان برای بازپس گیری فاو

 - جریانات قائم مقام رهبری

- کشتار حجاج ایرانی در مناسک حج

و...

و همه ی این ها مدیریت رشد و توسعه ی کشور را دستخوش نابسامانی های غیرقابل کنترل کردو امام که به امید اصلاح ؛ توسعه و پیشرفت کشور گام در وادی مبارزه و تحمل سختی ها داده بود ؛ به آنچه می اندیشید و می خواست دست نیافت و با ضمیری روشن و دلی امیدوار از این جهان فانی به دیار باقی شتافت. روحش شاد و با مقربین درگاه الهی محشور باد.

***

مردم نیز همانگونه که چند میلیونی به استقبالش آمدند ؛ ده میلیونی به تشیع پیکر پاک و نورانی اش رفتند.

و اینک پس از گذشت نوزده سال همان مردم با همان عشق به مراسم سالگردش می آیند و یاد او را گرامی می دارند. یاد این شعر سعدی می افتم:

سعدیا ؛ مرد نکونام نمیرد هرگز

مرده آن است که نامش به نکوئی نبرند